برخی از اخلاق حسنه ی رسول خدا :
- امین، راستگو، صبور و بردبار بود.
- جوانمرد بود؛ از ستمدیدگان در همه شرایط دفاع مى‌کرد.
- درستکردار بود؛ رفتار او با مردم، بر مبناى صدق و صفا و درستى بود.
- خوش سخن بود؛ تلخ زبان و گزنده‌گو نبود.
- پاکدامن بود؛ در آن محیط فاسد اخلاقى عربستانِ قبل از اسلام، در دوره جوانى، آن بزرگوار، معروف به عفت و حیا بود و پاکدامنى او را همه قبول داشتند و آلوده نشد.
- اهل نظافت و تمیزى ظاهر بود؛ لباس، نظیف؛ سروصورت، نظیف؛ رفتار، رفتار با نظافت.
- شجاع بود و هیچ جبهه عظیمى از دشمن، او را متزلزل و ترسان نمى‌کرد.
- صریح بود؛ سخن خود را با صراحت و صدق بیان مى‌کرد.
- در زندگى، زهد و پارسایى پیشه او بود.
- بخشنده بود؛ هم بخشنده مال، هم بخشنده انتقام؛ یعنى انتقام نمى‌گرفت؛ گذشت و اغماض مى‌کرد.
- بسیار با ادب بود؛ هرگز پاى خود را پیش کسى دراز نکرد؛ هرگز به کسى اهانت نکرد.
- بسیار با حیا بود. وقتى کسى او را بر چیزى که او بجا مى‌دانست، ملامت مى‌کرد - که در تاریخ نمونه‌هایى وجود دارد - از شرم و حیا سرش را به زیر مى‌انداخت.
- بسیار مهربان و پر گذشت و فروتن و اهل عبادت بود.
در تمام زندگى آن بزرگوار، از دوران نوجوانى تا هنگام وفات در شصت و سه سالگى، این خصوصیات را در وجود آن حضرت مى‌شد دید.
