امین بودن و امانتدارى او چنان بود که در دوران جاهلیت او را به «امین» نامگذارى کرده بودندو مردم هر امانتى را که برایش بسیار اهمیت قائل بودند، دست او مى‌سپردند و خاطرجمع بودند که این امانت به آنها سالم برخواهد گشت. حتى بعد از آن که دعوت اسلام شروع شد و آتش دشمنى و نقار با قریش بالا گرفت، در همان احوال هم باز همان دشمنها اگر مى‌خواستند چیزى را در جایى امانت بگذارند، مى‌آمدند و به پیامبر مى‌دادند! لذا شما شنیده‌اید که وقتى پیامبر اکرم به مدینه هجرت کرد، امیرالمؤمنین را در مکه گذاشت تا امانتهاى مردم را به آنها برگرداند. معلوم مى‌شود که در همان اوقات هم مبالغى امانت پیش آن بزرگوار بوده است؛ نه امانت مسلمانان، بلکه امانت کفّار و همان کسانى که با او دشمنى مى‌کردند!
