مناسبت های ملی و مذهبی

با توجه به نیاز مساجد و ادارات و هیئت ها و مراکز آموزشی و فرهنگی به لیست جامع مناسبت های ملی و مذهبی این لیست در قالب یک فایل اکسل برای شما عزیزان آماده شده است .

که میتوانید از اینجا دانلود کنید.

 

پیامک 103 - مساجد کانون برکت

امام خامنه ای :

مساجد را گرم بدارید محافل مذهبی را مانند دوران اختناق رژیم همچنان گرم نگاه دارید سعی کنید مسائل تبلیغاتی مذهبی و اسلامی سمعی و بصری را به مساجد بکشانید.

مسجد خانه خداست پس خانه همه خلق خداست.

مسجد کانون برکت خیز است، مساجد به ما امکان می دهد که با برادران مسلمان خود و با خواهران مسلمان خود رابطه خویشاوندی را حفظ کنیم مساجد را پاس بداریم و آنها را گرم نگاه دارید.

پیامک 102 - مساجد کلاس درس

امام خامنه ای :

اجتماع در مساجد را همچنان باید نگاه داشت.

جوانها مسجد را کلاس درس و صحنه رزم بدانند.

به مساجد رو کنند مساجد خانه خداست.

مساجد کلاس دین و درس سیاست و درس رزمندگی با دشمنان دین است.

پیامک 101 - سنگرها را باید پر کرد

امام خمینی ^(ره) :

من تکلیفم را باید ادا کنم به شما بگویم :

شما دانشگاهی ها شما دانشجوها ، همه تان مساجد را بروید پر کنید  ،

سنگر هست اینجا ، سنگرها را باید پرکرد.

پیامک 100 - اهل فرهنگ

امام خامنه ای :

در مراکز فرهنگی باید از افراد اهل فرهنگی استفاده کرد که واقعاً

• متدین
• انقلابی
• معتقد به اسلام سیاسی و مردم سالاری دینی

باشند.۱۳۹۲/۱۰/۲۳

پیامک 98 - برنامه‌ریزی مساجد

امام خامنه ای :

باید برای مساجد برنامه‌ریزی کنیم.

غیر از خود علما و روحانیون و ائمه‌ی جماعات، چه کسی باید برنامه‌ریزی کند؟

من نمی‌گویم حتماً بیاییم در مساجد از وسایل و دستگاههای تبلیغاتیِ جدید مثل فیلم و این‌طور چیزها استفاده کنیم - حالا اگر در موردی امام جماعتی مصلحت دانست، بحث دیگری است -

اما من عرض می‌کنم که همان شیوه‌ی گذشته را هم می‌توان با محتوای بهتر ادامه داد؛ این کار را باید بکنیم. ۱۳۷۰/۱۲/۱۴

پیامک 97 - برنامه ریزی برای تحول و پیشرفت در مساجد

امام خامنه ای :

[راجع به برنامه ریزی برای تحول و پیشرفت در مساجد] در دوره‌های پیش از انقلاب، عالمی به مسجد می‌رفت، نمازی می‌خواند و مسأله‌یی می‌گفت؛ در ایام مخصوص هم یک منبری دعوت می‌شد و سخنرانی می‌کرد.

اگر امروز - که روز حاکمیت اسلام و ارزشهای اسلامی است - مساجد به همان شکل، بلکه در مواردی با افت کیفی و کمی اداره بشود، آیا این مقتضای حق و مصلحت است؟ آیا این پیشرفت است؟ پس «من استوی یوماه فهو مغبون» یعنی چه؟